Kimim ben?

Şöyle geriye bakıyorum da ne kadar cahilmişim ve ne kadar saf.. Sanmışım ki arkadaşlıklar ömür boyu sürecek.. Hep "bu arkadaşlıkların da bir gün son bulur" diyenlere gülerken küt diye bir anda arkadaşlıklarımın sona ermesi beni ilk önce ağır yaraladı gözüm bir şey görmez oldu sandım ki arkadaşlarım olmadan -o çok değer verdiğim kişiler- ben bir dakika bile yaşayamam öyle bir boşluğa düştüm ki ve yolumu kaybettim ki tünelin ucundaki ışığı kaybettim yaşamanın anlamsızlığını düşündüm.. ama sonra bir "Bulutsızluk Özlemi"  şarkısında dediği gibi ne olursa olsun yaşamaya mecbur olduğumu fark ettim.. yeni arkadaşlar bulacaktım belki eski arkadaşlıkların yerini tutmayacaktı ama bir nebze olsun unutturacaktı.. ve belki yeni arkadaşlarım diğerleri gibi olmayacaktı belki beni bırakıp gitmeyeceklerdi..

Sonra 15 senedir arkadaşlarım olan ilkokul arkadaşlarımı düşündüm.. onlar benim 15 senedir arkadaşlarımdı ama haala ilk günkü gibiydik ve gerçek arkadaşlığı işte o zaman anladım.. Beni en çaresiz zamanda unutmayan yalnız bırakmayan arkadaşlarım..

betuf.tripod.com a "Ufk "Betuf" tan kovuldu artık betufta ufuk diye biri yok asla da olmayacak"  gibi bir yazı yazan nankör insanlarla zaten daha fazla arkadaşlık kuramazdım..

Sonuç olarak hayatıma yeni bir yön verdim ve olanları hızla unutuyorum.. zaten yapılması gereken şey de bu değil mi.

Şimdi farklı bir Ufuk olarak karşınızdayım.. Beni böyle seveceğinize de eminim..

Saygılar.

11 Aralık 2006